اصول جذب انرژی در معماری بومی مناطق گرم و خشک

با توجه به اینکه اقلیم و معماری بومی رابطه تنگاتنگ با هم دارند و با توجه به معضلات زیست محیطی ( رشد فزاینده گاز های گلخانه ای و گرم شدن زمین و ...) که امروزه گریبانگیر جامعه بشریت است. در این شرایط استفاده از مصالح بومی متناسب با شرایط اقلیمی و کاهش میزان مصرف انرژی با استفاده از روش های سنتی جهت پایداری محیط زیست مناسب به نظر می رسد. بحران انرژی در دهه ی هفتاد میلادی و در ادامه ی آن، مشکلات زیست محیطی بر بسیاری از فعالیت های انسانی، سایه افکند و باعث شد حوزه ی طراحی معماری به عنوان یکی از عوامل موثر در مصرف بالای انرژی با چالشی سخت مواجه گردد. از این رو، مسیله ی حفظ محیط زیست، نیاز نسل های آینده و بهره گیری از انرژی های رایگان، مفهوم جدیدی را با عنوان (پایداری) در همه ی علوم، وارد نمود. و توجه به طبیعت از جمله روش هایی است که در جهت کمک به مسایل زیست محیطی حایز اهمیت است زیار در عین حقظ منابع ارزشمند شرایط محیط زیست سالم تری ایجاد می شود امروزه متناسب بودن کمیت ها و کیفیت های معماری به نخستین دغدغه ی معماران تبدیل شده است که در رویکرد زیست محیطی عنوان هایی مانند (معماری پایدار) و (معماری سبز) بررسی می شود استفاده از بام سبز در ایران راه حلی جهت تعریف و تحلیل پایداری در قالب سیاست ها و مولفه های توسعه پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی پایدار ، معماری ، اقلیم گرم و مرطوب ، توسعه پایدار ، کاهش مصرف انرژی ، بام سبز