مقام و مرتبه دل در بارش نور

محمدحسین بهجتی اردکانی 1386-1313 متخلص به شفق از شاعران مشهور یزدی و از مریدان استاد سخن، سعدی به شمار می رود که اشعارش به لحاظ مضامین عرفانی و آیینی قابل توجه و بررسی است. از اثار شعری او می توان بارش نور ، سرود سحر ، سرودهای انقلابی ، بهار ازادی و سرچشمه ی خورشید را نام برد. در این پژوهش به شیوه ی توصیفی، تحلیلی و اسنادی به بررسی مقام و مرتبه ی دل در مجموعه شعر بارش نور ، به عنوان لطیفه ای ربانی و جایگاه ذات احدیت و مهم ترین وسیله نیل به خداشناسی و اندیشه های الهی پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا دل از لحاظ لغوی واصطلاحی با استفاده از منابع معتبر و دیدگاه های شاعران بزرگ عرفانی تعریف و سپس ترکیب شناسی کاربرد مفاهیم دل و قلب و نیز مقام و مرتبه ی دل از دیدگاه شفق تحلیل و بررسی شده است. شفق دل را منظر و حرم الهی و آیینه ی جمال نمای حق و سرشار از عشق امامان و اهل بیت پیامبر اسلام (ص) می داند. انسان به دلیل همین لطیفه ی دل است که بر همه ی موجودات برتری دارد. اصیلی ترین ویژگی دل خاصیت آینگی آن است، از این رو، تلاش و مجاهده در تهذیب و تزکیه ی دل عمده ترین شیوه نیل به کمال است.

کلیدواژه ها:

شفق اردکانی ، بارش نور ، مضامین عرفانی ، مراتب دل