استراتژی های عام مدیریت سرمایه فکری بر مبنای نظریه نقاط مرجع استراتژیک

استراتژی سازمانی برنامه کلی یا الگوی تصمیم گیری است که راه رسیدن به اهداف را تعیین و مشخص می کند، و راهنمایی است برای اقدامات اجرایی. هم طراز با استراتژی سازمانی در سطوح پایینتر، استراتژی های کاری و وظیفه تدوین می شوند. استراتژی سرمایه فکری یک نوع استراتژی وظیفه ای است که سعی دارد دارایی های غیر ملموس سازمانی برای ارزش آفرینی جهت دهی نماید.طراحی چارچوبی برای تدوین راهبردهای سرمایه فکری، موضوع اصلی این مقاله است که بر مینای نظریه نقاط مرجع استراتژیک ارایه شده است. شاخص های تصمیم گیری در این بدره تصمیم گیری محیط و ساختار است که 4 گونه راهبرد سرمایه فکری را به شرح زیر تولید می کند: 1-راهبرد اکتشافی 2-راهبرد یادگیری 3- راهبرد اکتسابی و 4- راهبرد همکاری. شاخص محیط معرف میزان توجه به ظرفیت های فکری محیط داخلی (سرمایه انسانی) و ظرفیت های فکری محیط خارجی (سرمایه اجتماعی) است، در حالیکه شخص ساختار نشانگر ساختار شبکه ای و یا ساختار سنتی است. پیوند این دو شاخص ایت که راهبردهای سرمایه فکری را شکل می دهد. به عنوان مثال در شرایطی که سازمان از ساختار سنتی برخوردار است و مدیریت بر ظرفیت های فکری سرمایه انسانی خود متکی است، راهبرد سرمایه فکری از نوع اکتشافی است. در نقطه مقابل، راهبرد همکاری قرار دارد که بر استفاده از ظرفیت های فکری سرمایه اجتماعی در قالب ساختار شبکه ای تاکید داردد.

کلیدواژه ها:

استراتژیف نقاط مرجع استراتژیک ، سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری ، سرمایه اجتماعی