سرمایه فکری

بسیاری از نظریه پردازان و پژوهش گران در توصیف ویژگی های فضای اقتصادی جدید بر این باورند که شکل اقتصاد،صورتی جهانی و همه گیر به خود گرفته و از دارایی ها ودرآمدهای نامحسوس، پیچیده ونامشهودی شکل یافته، که بهنحوی خاص به یکدیگر و درهم تنیده شده اند. در چنین فضایی بهره وری و مزیت رقابتی بنگاه ها در گرو ظرفیت تولید،پردازش و کاربرد موثر دانشی قراردارد که در گستره ای جهانی پایدار شده است. در این گستره، فعالیت های اصلی بنگاه،خواه به طور مستقیم و خواه از طریق شبکه ها، از خلال ارتباط میان عامل های اقتصادی و در مقیاسی جهانی انجام میپذیرد. در واقع تولید یا خدمت رسانی سازمان های اقتصادی جدید، در گرو فرایندهای اکتساب و پردازش منابع دانش واطلاعات و ابزارهای مرتبط با این پردازش است. فرایندها و ابزاری که زمینه افزایش بهره وری و پیشرفت اقتصادی را فراهممی آورند. براساس این تعریف، به وضح روشن است که مدیریت، برنامه ریزی و نظارت بر شناسایی، تخصیص و سنجشدارایی های نامشهود وسرمایه فکری بنگاه ها، شاخصی مهم در تعیین توان رقابتی بنگاه ها برای بقا و رشد در اقتصادجدید است.