سنجش روابط علی منابع قدرت مدیر با آمادگی کارکنان برای تغییر با تاکید بر نقش تسهیم دانش

بحث آمادگی کارکنان برای تغییر از ده ه های اخیر، به عنوان یکی از رویکردهای نوین مرتبط با اقدامات مطلوب آموزشی، مورد توجه پژوهشگران متعددی قرار گرفت و به عنوان عامل موثر در موفقیت دانشگاه ها، از اهمیت شایانی برخوردار گردید. در واقع، آمادگی کارکنان برای تغییر و منابع قدرت مدیر میتواند بر اثربخشی دانشگاه و پیامد عملکرد دانشجویان بسیار تاثیرگذار باشد؛ در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر منابع قدرت مدیر بر آمادگی کارکنان برای تغییر با توجه به نقش میانجی تسهیم دانش انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان و مدیران زن و مرد دانشگاه سمنان می باشند. از این تعداد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقهای، 124 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های منابع قدرت مدیر هینکین و شرایخیم((1989، تسهیم دانش چونگ و همکاران((2013 و پرسشنامه اقتباس شده آمادگی کارکنان برای تغییر الوینگ( (2009 است. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ و روایی به روش همسانی درونی محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار LISREL 8.8 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد منابع قدرت مدیر بر تسهیم دانش تاثیر مستقیم و معناداری و با آمادگی کارکنان برای تغییر رابطه غیر مستقیم با نقش میانجی گری تسهیم دانش دارد. همچنین منابع قدرت مدیر تاثیر مستقیم و معناداری بر آمادگی کارکنان برای تغییر دارد.

کلیدواژه ها:

منابع قدرت مدیر ، تسهیم دانش ، آمادگی برای تغییر