بررسی رویکرد توسعه پایدار در معماری و شهرسازی

امروزه زندگی شهری ونظام اجتماعی موجود در شهرها، انسانها را از مسیر اصلی زندگی دور کرده و با وجود رفاه و امکانات بسیاری که در اختیارشان قرار داده از سادگی طبیعت دور شده اند. با افزایش مشکلات دنیای مدرن، سامانه های پایدار در اولویت سیاست های کشور های توسعه یافته قرار گرفت.کشورهای در حال توسعه مانند ایران نیز هم اکنون در پی اجرای سیاست ها در جهت حل مشکلات مختلف فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و با درنظر گرفتن پیامدهای اقتصادی هستند.شهر به مثابه یک اندام واره زنده و پویا است که همواره بخشی از آن در اثر عملکرد عوامل مخل طبیعی، انسانی و اجتماعی طی زمان دچار فرسودگی یا تخریب می گردد. نیاز انسان به طبیعت؛ نیازیست انکارناپذیر؛ سفر در طبیعت و هم اقامت در آن و مانوس شدن با آن در ساختن روح انسان بسیار تاثیر گذار است و معماری از عوامل تعیین کننده نحوه اقامت و بی شک نحوه برخورد او در این اقامت با طبیعت است. بر همین اساس، در مقاله حاضر تلاش شد تا ضمن شناخت هر چه عمیق تر رویکرد توسعه پایدار در معماری و شهرسازی راهکارهایی ارایه دهد. شایان ذکر است که روش تحقیق در مقاله حاضر، توصیفی بوده است. براساس نتایج به دست آمده از جمله راهکارهای مهم طراحی پایدار در این منطقه می توان به مواردی چون آموزش ، ایجاد فرصت های شغلی و تسهیلات بخشی، حفظ پوشش گیاهی ، بهره گیری از مصالح قابل بازیافت، حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها ، محیط زیست پذیر، اقتصاد شایسته و عدالت اجتماعی ، توام با جامعه ای شاداب میسر شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری ، توسعه پایدار ، شهرسازی