ارایه و بررسی دو الگوریتم بهبود یافته برای زمانبندی وظایف در سرور ابر بر مبنای الگوریتم ژنتیک

رایانش ابری، مدل کامپیوتری است که دسترسی کاربران را بر اساس نوع تقاضایی که از منابع اطلاعاتی و محاسباتی دارند محیا می کند. این مدل سعی دارد با کمترین نیاز به منابع نیروی انسانی و کاهش هزینه ها و افزایش سرعت دسترسی اطلاعات، جواب گوی نیاز کاربران باشد. یکی از قسمت های مهم محیط رایانش ابری که می توان آن را بهبود داد و بهینه سازی آن تاثیر زیادی بر افزایش راندمان و کیفیت سرویس محیط ابر دارد، الگوریت تخصیص منابع به وظایف می باشد. در محیط ابر در هر لحظه، بصورت همزمان تعدادی درخواست داریم که برای پاسخ به هریک از آنها باید یک یا چند کار انجام دهیم و هریک از این کارها به منابع خاصی نیاز دارند. ما باید ترتیب استفاده از منابع و اجرای کارها را به صورت مشخص کنیم که در کمترین زمان ممکن و با استفاده بهینه از منابع کارهای مورد نظر را انجام دهیم. ترتیب اجرای کارها ونحوه تخصیص منابع تاثیر بسیار مهمی بر کارایی آن سرور ابر دارد. در این تحقیق دو الگوریتم برای مدیریت منابع و تخصیص آنها به کارها (درخواست ها) یا به عبارتی برای تخصیص VM ها و task ها ارایه شده که در واقع دو مدل بهینه از الگوریتم ژنتیک می باشند. در واقع هدف نهایی این راه حل های پیشنهادی به دست آوردن یک الگوی مناسب جهت نگاشت کار به ماشین مجازی می باشد که بتواند بدون افزایش توان مصرفی زمان پاسخ و زمان تکمیل آخرین کار را به حداقل برساند.

کلیدواژه ها:

رایانش ابری ، مدیریت منابع ، زمان پاسخ ، الگوریتم ژنتیک