تحلیل شدت- تداوم خشکسالی بر اساس توابع کاپولا در ایستگاه سینوپتیک تبریز

خشکسالی وضعیتی از کمبود بارندگی و افزایش دماست که به شدت برهمه جوانب فعالیت های بشر تاثیر میگذارد. بنابراین لازم است خصوصیات آن به دقت تحلیل شود و مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این پژوهش، تحلیل شدت و تداوم خشکسالی با استفاده از توابع کاپولا دومتغیره در ایستگاه سینوپتیک تبریز میباشد. ابتدا بر اساس شاخص بارش و تبخیر-تعرق استاندارد شده (SPEI) و با استفاده از تیوری دنباله ها، سری داده های شدت و تداوم خشکسالی بدست آمد و با استفاده از آماره آزمون کلموگلوف-اسمیرنوف بهترین توابع توزیع حاشیه ای تعیین گردید. تابع توزیع گاما به عنوان مناسب ترین تابع برای شدت خشکسالی و تابع نمایی به عنوان مناسب ترین تابع برای تداوم خشکسالی در ایستگاه مورد مطالعه انتخاب گردید. هفت خانواده مختلف از توابع کاپولا برای ایجاد یک تابع توزیع پیوسته از مشخصات شدت و تداوم خشکسالی مورد آزمون قرار گرفت که تابع کاپولای کلایتون به عنوان تابع برتر انتخاب گردید. سپس احتمالات توام خشکسالی محاسبه گردید و خطوط هم احتمال شدت و تداوم خشکسالی ترسیم شد. نتایج نشان داد شدیدترین خشکسالی با شدت و تداوم 14/63 و 12 ماه رخ داد که از مارس سال 2010 تا فوریه سال 2011 ادامه داشت که دارای احتمال توام 0/95 و دوره بازگشت 13/86 سال است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، توابع کاپولا ، آزمون کلموگروف-اسمیرنوف ، تیوری دنباله ها ، شاخص SPEI