فراموشی سازمانی به موازات یادگیری سازمانی

در عصری که وجود دانش به عنوان ضرورت مطرح می شود، سازمان هایی که یادگیری را در اولویت چشم اندازهای خود قرار می دهند نسبت به سایرین دارای مزیت خواهند بود، اما گاهی وجود فراموشی نیز در سازمان الزامی به نظر می رسد به گونه ای که این دو موضوع مهم به شکل همزمان بکارگرفته می شود. سازمان ها، با بهره گیری از امکانات خود در تلاشند در عین حفظ توانایی های خود، جهت بهبود و تغییر مثبت، مکانیسم های فراموشی و یادگیری را اجرا نمایند. در این پژوهش که به روش کتابخانه گردآوری شده است و مروری بر تحقیقات صورت گرفته در خصوص دو مقوله یاد شده می باشد تلاش شده است ابتدا به مفاهیم کلیدی و جنبه ها و زیرمجموعه های هر دو عامل پرداخته شود و در نهایت لزوم وجود این دو فرآیند حایز اهمیت در سازمان مورد تاکید قرار گرفته و از فعالیت مدیران و نوع عملکرد آنها به عنوان یکی از عناصر انکار ناپذیر در جهت انجام موثر، کارا و کاربردی فراموشی و یادگیری سازمانی و ایجاد فرهنگ پذیرنده آنها نام برده شده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، فراموشی سازمانی ، قابلیت یادگیری سازمانی