سنجش سطوح پایداری نظام های بهره برداری دهقانی در شهرستان اسکو

این پژوهش با هدف سنجش پایداری نظام های بهره برداری دهقانی در شهرستان اسکو و به روش توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش بهره برداران دهقانی در شهرستان اسکو بود (N=1400) که با استفاده از جدول نمونه گیریکرجسی و مورگان و با روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب 300 نفر حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوریداده ها، پرسشنامه بود که روایی آن توسط متخصصان پایداری و اساتید دانشگاه تایید شد. پایایی ابزار سنجش با استفاده ازضریب آلفای کرونباخ (82 / 0) تایید شد. نتایج ابعاد سه گانه گانه پایداری نشان داد که سطح پایداری کل 33 / 29 درصدخانوارها در سطح ناپایدار ، 66 / 41 درصد در سطح نیمه پایدار و 68 / 28 درصد در سطح پایدار قرار داشتند. تحلیل هایمقایسه ای نشان داد که تفاوت معنی داری در بین نظام های بهره برداری دهقانی دهستان های شهرستان اسکو از نظر پایداریکل وجود دارد. نتایج تحلیل همبستگی نیز مشخص کرد که پایداری کل نظام های بهره برداری دهقانی همبستگی مثبت معنیداری با متغیرهای تعداد افراد شاغل در بخش غیرزراعی، استفاده از درآمد غیرزراعی در بخش کشاورزی، تعداد نیروی کارخانوادگی در بخش غیرزراعی، درصد درآمد خانوار حاصل از بخش غیرزراعی و تاثیر فعالیت غیرزراعی در تامین هزینه هایزندگی با دارد.

کلیدواژه ها:

نظام های بهره برداری کشاورزی ، پایداری ، بهره برداری دهقانی