اولویت بندی گزینه های مدیریت بیولوژیکی و بیومکانیکی حوزه آبخیز با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره (mcdm) (مطالعه موردی: حوزه آبخیز قورچای، استان گلستان)

حوزه آبخیز به عنوان یک واحد اکولوژیک و هیدرولوژیک در مدیریت و برنامهریزی منابع طبیعی به رسمیت شناخته شده است. شناخت خصوصیات فیزیکی حوزه آبخیز از اولین گامهایی است که در بررسیهای هیدرولوژیک مانند فرسایش و رسوب، مطالعه سیلاب و توسعه منابع آب و دیگر مسایل حوزه ضرورت دارد. در این تحقیق به پیشبینی اثرات چهار گزینه مدیریت بیولوژیکی و بیومکانیکی، شامل تراسبندی، احداث باغ، جنگل کاری و بذرکاری در حوزه قورچای با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره پرداخته شده است که با بررسی شرایط حوزه آبخیز و در نظر گرفتن ابعاد اقتصادی، اجتماعی، اکولوژیکی و فیزیکی اجرای این گزینه ها، شرایط چهار گزینه مدیریتی تعیین و 16 سناریوی مدیریتی در منطقه تدوین گردید . بر اساس نتایج به دست آمده، سناریوی جنگل کاری، بذرکاری و تراسبندی به عنوان بهترین گزینه های مدیریتی، شناخته شد . پس از آن، سناریوی حاوی گزینه های مدیریتی جنگلکاری و بذرکاری در اولویت بعدی قرار گرفت. از این رو میتوان نتیجه گرفت که تکنیکهای تصمیم گیری چند معیاره (mcdm) از توانایی و قابلیت بالایی در بیان ابعاد گوناگون مسیله برخوردار بوده و ابزار مناسبی برای اولویتبندی و مدیریت بهینه منابع حوزه های آبخیز میباشند.

کلیدواژه ها:

حوزه آبخیز ، اکولوژیک ، هیدرولوژیک ، مدیدیت یکپارچه ، تصمیم گیری چند معیاره ، قورچای