تاثیر افرودنى پروبیوتیکى و محرک رشد شکمبه اى بر متابولیت هاى خون گوسالههاى شیرخوار

از شیرگیری زود هنگام باعث کاهش مدت زمان تغذیه گوساله از خوراک مایع شده و از آنجا که در این مدت، گوساله ها مستعد ابتلابه اسهال و مشکلات گوارشى هستند، کوتاهتر بودن این دوره بسیار مفید خواهد بود به همین دلیل پرورش دهندگان برآنند که با تغییر متابولیسم شکمبه، افزایش بازدهى خوراک و در نهایت افزایش وزن از یک طرف به تکامل سریعتر شکمبه و از طرف دیگر به کاهش هزینه های پرورش کمک کنند. هنگامى که گوساله شروع به خوردن خوراک خشک به خصوص آغازین مىکند، شکمبه شروع به فراهم ساختن مواد مغذى تولید شده در اثر تخمیر کرده و جمعیت میکروبى شکمبه شروع به رشد مىکند. افزایش مصرف ماده خشک، توسعه شکمبه را تسریع کرده و زمان لازم براى رسیدن به سن از شیرگیرى را کاهش میدهد. کاملا مشخص است که گوساله هایى که از سلامتى بالاترى برخوردارند، زمان شروع به مصرف خوراک نیز در آنها سریعتر خواهد بود. بنابراین چنانچه بتوان سلامتى گوساله را تامین کرد و یا بتوان علاوه بر ملاحظات معمول تغذیهاى به توسعه شکمبه کمک کرد. هدف از انجام این مطالعه، تاثیر استفاده از افزودنى پروبیوتیکى و محرک رشد شکمبه اى بر عملکرد شاخصهاى رشد اسکلتى گوساله هاى شیرخوار بود. مواد و روشها : تعداد 24 راس گوساله هلشتاین در بدو تولد انتخاب، وزنکشى و پس از شماره گذارى به یکى از تیمارهاى :1) شاهد (بدون افزودنى)، 2) گوساله هاى دریافت کننده پروبیوتیک به شکل مایع و 3) گوساله هاى دریافت کننده محرک رشد شکمبه و 4) به شکل جامد اختصاص داده شدند. پروبیوتیک (2گرم به ازاء هر گوساله) به داخل شیر حل و به گوساله ها خورانده شد. نمونه گیرى از خون جهت تعیین متابولیتهاى خونى (نیتروژن اوره اى خون، BHBA، پروتیین کل و گلوکز) در روزهاى 21 و 45، سه ساعت بعد از تغذیه، از سیاهرگ وداجی گردن گرفته شد. داده ها مطابق با طرح تکرار در زمان از رویه MIXED و با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج و بحث : نتایج نشان داد که بین تیمارهاى مختلف از نظر متابولیت هاى خونى اختلاف معنیدارى وجود نداشت با این حال، با افزایش سن گوساله ها، غلظت گلوگز خون در همه گروه ها روند کاهشى داشت. از نظر غلظت نیتروژن اورهاى خون، بین تیمارهاى آزمایشى در روز 21 و 70 پس از تولد اختلاف معنیدارى وجود داشت (05/0