ساختمان پلاکت وموارد استفاده از پلاسماى غنى از پلاکت

پلاکت ها در مغز استخوان از قطعه قطعه شدن سیتوپلاسم مگاکاریوسیت که یکى از بزرگترین سلول هاى بدن است؛ تشکیل مى شوند.پلاکت ها قطعات صفحه اى سیتوپلاسمى بدون هسته هستند که در طول جریان خون حرکت مى کنند و حاوى آرایش وسیع از پروتیین هاى بین غشایى و گرانول و فاکتورهایى هستند که در فعالسازى و چسبندگى در انعقاد شرکت دارند. پلاکت ها حاوى گرانول هاى آلفا،متراکم ،لیزوزومى و میکرو پراکسى زوم هستند که بزرگترین گرانول از نوع آلفا بوده و حاوى برخى از فاکتورهاى انعقادى( فیبرینوژن جذب شده از پلاسما، فاکتور V ،XI ،XII ،VWF )، 4PF وPDGFL مولتى مرین متصل شونده به فاکتور V و سلکتین P هستند. پلاسماى غنى از پلاکت ( PRP ) کنسانتره اى از پلاکت در حجم کمى از پلاسما مى باشد که موارد استفاده از آن بر این پایه استوار است که مواد پروتیینى مانند سایتوکاین ها و دیگر فاکتور هاى رشد همچون فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، فاکتور رشد فیبروبلاست (FGF)، فاکتور رشد شبه انسولینى I (IGF )) ، II ) و دیگر فاکتور هاى پرو آنژیوژنزى که در این محلول وجود دارند ، مى توانند به پدیده ترمیم در بافت هاى بدن کمک کنند. استفاده از PRP روش جایگزین سودمندى به جاى مواد اتوژن ،آلوژن و اگزوژن در جراحى هاى ایمپلنت و بازسازى استخوان است و با موفقیت در جراحى هاى پیوند استخوان فک و صورت و ستون فقرات ، مدیریت ترومبوسیتوپنى ، جراحى قلب و عروق و بیمارى متابولیک استخوان و در مان هاى داخل مفصلى استیوآرتریت استفاده شده است. به طور کلى PRP درمانى ، مقدمه اى براى رسیدن به یک محصول و نتیجه اتولوگ است که مى تواند در محدود کردن پاسخ التهابى و افزایش التیام طى یک دوره طولانى موثر باشد.

کلیدواژه ها:

پلاکت ، PRP