بررسى شیوع و جراحات ناشى از تریکوموناس گالینه در جمعیت هاى بوقلمون و کبوتر: مقاله مرورى

بیمارى تریکومونیازیس به عنوان یکى از بیمارى هاى شایع در زمینه طیور زینتى بالاخص کبوتر مطرح است؛ تقریبا تمام کبوتر ها به این انگل الوده اند. این ارگانیسم از طریق تغذیه ى جوجه ها از مادران الوده و جفت گیرى منتقل مى شود. در جمعیت هاى بوقلمون، الودگى از طریق اب نوشیدنى و غذاى الوده هم منتقل مى شود. پرندگان بالغ بیشتر حامل این انگل هستند و عوارض بیشتر در جوجه ها دیده مى شود. روش کار: هدف از انجام این مطالعه، مرورى بر درصد پراکندگى و ضایعات ناشى از بیمارى تریکومونیازیس در گله هاى بوقلمون و کبوتر در ایران مى باشد. حساس ترین پرنده به این انگل کبوتر مى باشد ولى در ماکیان و بوقلمون نیز مى تواند سبب ایجاد ضایعات نکروتیک چرکى پنیرى در قسمت هاى بالایى دستگاه گوارش شود. این بیمارى در کبوتر با نام قانقاریاى دهان نیز شناخته مى شود. انگل ایجادگر این بیمارى بیشترین ضایعات را در بخش بالایى دستگاه گوارش ایجاد مى کند. از علایم این بیمارى مى توان به بى اشتهایى، عدم تعادل، چرت زدن، چینه دان پاندولى، ترشحات زرد بدبو در دهان، جراحات پنیرى در دهان، حلق و چینه دان اشاره کرد. تشخیص بیمارى با توجه به تاریخچه، علایم کلینیکى و کالبد گشایى، تشخیص میکروسکوپى یا کشت عامل صورت مى گیرد. بحث و نتیجه گیرى: اطلاعات درباره ى شیوع این بیمارى متفاوت است؛ فاکتور هاى سنى و فصلى بر میزان شیوع بیمارى اثر دارند. در مناطق مختلف ایران گزارش هایى از الودگى به تریکوموناس گالینه در کبوتران وجود دارد اما مطالعات اندکى در رابطه با ان بر روى بوقلمون انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

تریکومونیازیس ، شیوع ، بوقلمون ، کبوتر