حجاب، عفاف نگرش نواندیشانه

؛ عفاف صفتی درونی، برخاسته از ذات آدمی و نشان کرامت الهی انسان و جلوه ای از حقیقت عصمت در انسان است. زن با دارایی های خاصی که به او عنایت شده، در سطح جامعه صاحب جایگاهی خاص و حقیقی است. اگر زن گوهر حقیقی خویش رادریابد، قطعا حضور او در اجتماع لازم و جامعه به هویت ظاهری و باطنی او نیازمند خواهد بود؛ چرا که او مدافع و مفسر و مبلغارزشهایی است که جامعه برای حفظ و ارتقاء به آن محتاج است. در واقع اگر سعی شود هویت حقیقی در زن به کمال حجابآراسته شود، این شخص هم مظهر عفاف خواهد بود و هم خود به اختیار به سمت پوششی خواهد رفت که به عنوان لباسرسمی مقام و شان و کرامت او را ارتقاء دهد. حجاب و عفاف همچون شاخ و برگ و ریشه های یک درخت عمل می کنند و هریک بیان کننده شرحی خاص و اختصاصی از هویت انسان است. عفاف مانند ریشه عمل کرده و از ریشه هویت و حقیقت آدمی برخاسته و خبر از دارایی های معنوی از جمله آزادی، اختیار، کرامت ذاتی و اکتسابی انسان می دهد. چگونه پوشش دردیگر شرایط و موقعیت ها مانند نیروی انتظامی، کادر اداری، نگهبانی و.... معنا و مفهوم ظاهری و باطنی دارد و یک قانونهدفمند از آن حمایت می کند، اما درباره حجاب در اسلام، هزاران چون و چرا مطرح است اشکال کار کجاست به عنوان مثالبین لباس فرم یک نظامی و هویت او، مگر چه ارتباطی برقرار شده است که شخص با افتخار از آن سخن گفته و حفاظت میکند با توجه به آیه شریفه: ویحفظوا فروجهم ... چگونه می توان به متن آیه عمل کرد که حق آیه شریفه ادا شده باشد اینپژوهش بر آن است تا با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی، جنبه های نواندیشانه نگرش به حجاب را بررسی کند.

کلیدواژه ها:

عفاف ، حجاب ، هویت الهی ، کرامت ذاتی و اکتسابی ، کمال