عفاف و حجاب آموزه مشترک ادیان ابراهیمی

از آنجایی که ادیان الهی هماهنگ با فطرت آدمی است، حجاب و عفاف نیز از امور فطری بوده و برای حیات اجتماعی انسانضروری و در ادیان الهی دارای جایگاه خاصی است. چرا که ادیان آسمانی به این دلیل که ریشه در یک مبدا دارند و آموزه های آنها از وحی الهی سرچشمه میگیرد، در مسایل بنیادین اعتقادی اشتراک نظر دارند، همه ادیان آسمانی، حجاب و پوشش را بر زنواجب و لازم شمرد هاند و جامعه بشری را به سوی آن فراخوانده اند؛ لذا حجاب از مبدعات و مخترعات شریعت اسلام نیست بلکه بهگواهی متون تاریخی، در اکثر قریب به اتفاق ملت ها و آیین های جهان، حجاب در بین زنان، معمول بوده است. هرچند حجاب درطی تاریخ، فراز و نشیب های زیادی را طی کرده و گاهی با اعمال سلیقه حاکمان، تشدید یا تخفیف یافته است، ولی هیچ گاه به طورکامل از بین نرفته است. پس در همه ادیان الهی پوشش و حجاب زن واجب شد، کتاب های مقدس مذهبی، دستورها و احکامدینی، آداب و مراسم و سیره عملی پیروان این ادیان الهی، بهترین شاهد و گواه اثبات این مدعاست. این مقاله در آغاز مفهومحجاب و عفاف و دین در قرآن کریم را بررسی، سپس سیر تاریخی حجاب و عفاف و مستندات آن در ادیان ابراهیم همچون یهود،مسیحیت و زرتشت را مقایسه کرده است.

کلیدواژه ها:

حجاب ، عفاف ، دین ، یهود ، مسیحیت ، زرتشت ، اسلام