حجاب و عفاف در هنر طراحی لباس

حجاب یکی از مسایل مهمی است که در اغلب شیونات زندگی و حفظ شخصیت و ارزش انسان نقش مهمی دارد. عفاف بهعنوان مصادیق پوشش درونی، یکی از آموزه های دینی اسلام است که در جامعه دینی ظهور یافته و ارتباطات انسانی در زندگیفردی و جمعی را پوشش می دهد. پیشینه حجاب در ایران قدمتی طولانی دارد؛ در ادوار تاریخی اسلامی حجاب و پوشش را یکوظیفه اخلاقی می دانسته اند. حال این پرسش مطرح می شود که علت پیدایش حجاب چیست و عملکرد هنر دینی درنهادینه سازی فرهنگ حجاب و عفاف و تعمیم آن به هنر طراحی لباس چگونه است صاحب نظران ریشه پیدایش حجاب را ازجنبه های فلسفی، سیاسی و اجتماعی، اخلاقی و روانی ذکر می کنند. هدف کلی پژوهش حاضر سوق دادن هنجارهای حجاب وعفاف اسلامی در جهت ارتقاء ارزش های اخلاقی و دینی با استفاده از فرهنگ و هنر اصیل و والای ایرانی است؛ روش تحقیقتوصیفی - تحلیلی و روش گرآوری مطالب منابع کتابخانه ای و مراجعه به پایگاه های اینترنتی بوده است. با نتایج پژوهش هایانجام شده در این راستا مشخص می شود هنرمند طراح می کوشد که سنت های ایرانی اسلامی را که مجموع های از فرهنگ و هنراصیل ایرانی و ارزش های دینی و ملی را در قالب طرح و برش های گوناگون و تزییناتی چون سوزن دوزی، چاپ، نقاشی رویپارچه را که برخاسته از روح هنرپرور انسان وارسته و کمال گرای ایرانی است را در عرصه مد معرفی نماید. برای این منظور برایبیان مفاهیم حجاب و عفاف اسلامی از سنت، حکمت و هنر قدسی، اخلاق، ادبیات، مبانی روان شناختی فرم و رنگ، هنرهایمختلفی چون نقش برجسته، موزاییک کاری، نگارگری و مینیاتور، کاشی کای و ... در طرح لباس بهره می گیرد.

کلیدواژه ها:

حجاب و عفاف ، اخلاق ، طراحی لباس ، هنر ایرانی اسلامی ، پوشش اسلامی