اثربخشی معنادرمانی بر هیجان خواهی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اندیمشک

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی معنا درمانی بر هیجان خواهی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک انجام شد. این پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل میباشد، نمونه این تحقیق مشتمل بر 30 دانشجو( 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) که به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری آزمون هیجان خواهی زاکرمن(1978) و جلسات برنامه ی درمانی با رویکرد هوتزل بود. پایایی آزمون هیجان خواهی زاکرمن در پژوهش حاضر با استفاده از روش پیش آزمون و ضریب همبستگی کرونباخ 85% به دست آمده است . به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و در سطح استنباطی از تحلیل کواریانس چند متغیره مانکوا و تحلیل کواریانس یک متغیره آنکوا در متن مانکوا میباشد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش معنادرمانی توانسته بر کاهش هیجان خواهی در دانشجویان تاثیر قابل قبولی داشته باشد. همچنین آموزش معنادرمانی توانسته باعث کاهش بر هر یک از مولفه های تنوع طلبی، تجربه طلبی، گریز از بازداری، ملال پذیری در دانشجویان دانشگاه آزاد اندیمشک تاثیر مثبتی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، هیجان طلبی ، دانشجویان