جایگاه واقعی علم در انسان شناسی

در این نوشتار ارزش ذاتی علم مورد توجه قرار گرفته و حدود و ثغور آن تحلیل شده است؛ ثابت شده است علم، تابعمصالح واقعی انسان است و اگرچه نمیتوان از کلی علم سلب حجیت نمود اما علومی که فاقد این مصالح باشند و یا در خودیک معرفتی و راه های رسیدن به آن، مفسدهای وجود داشته باشد، شارع و قانونگذار می تواند آن علم را فاقد ارزش و بی اعتباربداند. علوم و معارف تا زمانی که تامین کننده مصالح واقعی انسان باشد دارای اعتبار است و علم به خودیخود دارای فضیلتینبوده و ارزش آن تابع اثر آن (تامین مصالح افراد) می باشد. منظور از مصلحت نیز، آن مصالحی است که سعادت و کمال انسانرا در دنیا و آخرت تامین نماید لذا هر علمی که واجد این خصوصیت باشد ارزشمند و در غیر اینصورت فاقد اعتبار است. اینمهم در بحثهای تمدنی و برنامه ریزی برای مدیریت های کلان اعم از مسایل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، آموزشی و... ثمرهخود را نشان خواهد داد.

کلیدواژه ها:

علم ، ساینتیسم ، حجیت علم ، اصالت مصلحت