کاربرد متغیرهای زبانی در ارزیابی عملکرد فضاهای عمومی شهری

عملکرد هایی که در مقیاس شهری تعریف می شوند از مهم ترین عناصر یک شهر هستند. اهمیت این فضاها تا جایی است که بسیاری میزان سلامت یک جامعه را در ارتباط مستقیم با عملکرد مناسب آن میدانند، از اینرو دستیابی به روشی برای ارزیابی میزان موفقیت فضاهای عمومی شهری به منظور بهبود و ارتقاء عملکرد آنها اجتناب ناپذیر است. انجام ارزیابیهای صحیح برای بررسی میزان موفقیت عملکرد فضاهای شهری، شناخت روشهای بهینه ارزیابی بمنظور انجام ارزیابی های موفق تر و دست یابی به نتایج واقعی تر را بیش از پیش ضروری می سازد. وجود متغیر های گوناگون و انسانی بودن آنها معیارهای متعددی را ایجاد می کنند که همگی آنها باید با ضرایب اهمیت متفاوت در ارزیابی مدنظر قرار گیرند. از طرفی دیگر استفاده از روش های آماری بدلیل انعطاف ناپذیری این روشها و بدست دادن نتایج اغلب غیر واقعی منجر به استفاده از روش های نوین تجزیه و تحلیل با قابلیت بررسی مفاهیم نادقیق و ناخوش تعریف از نوع مسایل مورد بحث در این جستار میگردد که علاوه بر همخوانی با سوال پژوهش از حجم محاسبات مربوطه به روش های ریاضی کاسته و نتایج قابل اتکا مطابق با فرآیند تحلیل یک انسان ارایه دهد. روشی که در این پژوهش از آن بهره برده میشود استفاده از متغیرها (ترمهای) زبانی منطق فازی میباشد. روش پژوهش به این صورت است که ابتدا معیارهای مربوطه به ارزیابی عملکرد فضای شهری از طریق مطالعات کتابخانهای استخراج گردیده سپس از طریق نرمال سازی در دامنه ای بین صفر و یک نرمال میشوند. در مرحله بعدی مجموعه های فازی متناسب با متغیرهای اولیه را تشکیل می دهیم. مرحله بعدی در فرایند استنتاج فازی تشکیل پایگاه قانون است. تشکیل پایگاه های قانون نیازمند بررسی های دقیق و فراوان، جمعآوری دانش در مورد مسیله پژوهش، استفاده از تجربیات افراد و کد کردن این دانشها در قالب قوانین اگر-آنگاه فازی است. هدف از این مرحله تعیین میزان موفقیت فضای شهری مورد نظر بر اساس معیارهای ارزیابی است. به این ترتیب با استفاده از این قوانین میزان موفقیت فضاهای عمومی بوسیله متغیر های زبانی توصیف می شود که که در صورت لزوم این اطلاعات میتوانند در مراحل بعدیکم6ی (نافازی) شوند.

کلیدواژه ها:

منطق فازی ، متغیرهای زبانی ، فضاهای عمومی شهری ، پایگاه داده