بررسی تحلیلی اهمیت فضا در طراحی و معماری فضاهای کانون پرورش کودک

در عصر حاضر، منابع انسانی و سرمایه های فرهنگی،اجتماعی ارزشمندترین سرمایه هرکشوری محسوب می شوند و بالندگی و رشت به توانمندی شایستگی سرمایه های انسانی بویژه،به کودکان آنان وابسته است.اهمیت کانون های پرورش کودک در مکتب انسان ساز اسلام،از جایگاه ومرتبه بالایی برخوردار است،زیرا در آرمان های بلند این مکتب،انسان عصاره خلقت است وتمام امکانات پیدا وپنهان هستی در تسخیر او هستند تا او بتواند مسیر عبودیت الهی را با علم وآگاهی طی نماید.بنابراین توجه به عرصه آموزش وپرورش زیر بنای ساخت جامعه ای سالم است. از اینرو امروزه معماری فضاهای آموزشی موضوع مورد بحث ومجادله در بسیاری از کشورها می باشد. وآنچه امروز آنان را بیش از هرزمانی بصورت پدیده ای پیچیده در می آورد،تعدد عوامل سازنده و روابط نامحدود میان آنها و درعین حال کلیت آنهاست،بخشی از این عوامل مربوط به شرایط محیطی بویژه در سن8تا12به شدت بر میزان یادگیری وتفکر کودکان تاثیرگذار است.بی شک اهمیت فضا در طراحی فضاهای ایده ال کودکان و بررسی مکان های مورد علاقه آنان تاثیر بسزایی دارد،زیرا هنگامی که کودکان این تجربه را داشته باشند که مدرسه و کانون های آنها واقعا براساس نیازهایی در ذهن دارند طراحی شده،آنها به آن توجه می کنند و در آن برخورد ورفتار محترمانه تری وهمچنین تمایل بیشتری برای مشارکت در کارهای کلاسی از خود بروز می دهد.درواقع به نحوی یک معماری کودک محور در ساختار معماری اصلی تنیده می شود. این مقاله با هدف بررسی و تحلیل فضا در طراحی و معماری کانون های پرورش کودک تنظیم گردیده است .روش تحقیق به صورت کیفی- توصیفی می باشد. پس از بررسی اثرات سازماندهی فضا بر روی یادگیری به شرح محیط آموزشی سالم پرداخته شده است که بدون تردید تاثیر بسزایی در طراحی معماری فضاهای آموزشی خواهد داشت

کلیدواژه ها:

کانون پرورش کودک ، فضاهای آموزشی ، طراحی و معماری فضا ، محیط یاددهنده