استفاده از نشانه های کمک دیداری در محیط آموزشی به منظور یادگیری بهتر کودکان اوتیستیک

اوتیسم نوعی اختلال رشد است که در سه سال اول زندگی بروز می دهد و این بیماری با تاثیر بر مغر کودکان،رفتارها و مهارت های اجتماعی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد، اوتیسم معمولا تا 3 سالگی کشف می شود. ویژگی ها و خصوصیات دانش آموزان مبتلا به اوتیسم تاثیر بسزایی بر روش و توانایی یادگیری آنها در محیط دارد. دانش آموزان اوتیستیک هنگام فراگیری مطالعه با چالش هایی نظیر مشکل دقت کردن، نداشتن انگیزه و مشکل در زمینه رمز گشایی واژه رویرو می شوند.طراحی محیط آموزشی برای کودکان اوتیستیک به مراتب بیشتر از چیدن میز و صندلی است؛ نیاز است که روی محیط یادگیری آن ها به عنوان مولفه ی اصلی دقت لازم و برنامه ریزی دقیق شود. هدف از این مقاله استفاده از نشانه های کمک دیداری در محیط آموزشی برای کودکان مبتلا به اوتیسم است.نشانه های کمک دیداری و تصویری باید به طور واضح و کامل در دسترس باشند تا بتوانند محیط مناسبی برای یادگیری دانش آموزان فراهم آورند. روش اجرای این پژوهش به صورت اسنادی توصیفی و تحلیلی می باشد و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است..

کلیدواژه ها:

نشانه های کمک دیداری ، محیط آموزشی ، یادگیری ، کودکان اوتیسم