شاخصهای طراحی فضاهای آموزشی برای کودکان مبتلا به اتیسم

با توجه به اینکه افراد با بیماریهای خاص محدودیتهای خاص خود را دارند، همگام با تامین خدمات و فرآیند درمان آنها دانش معماری وشهرسازی نیز بایستی در راستای شناخت مشکلات و ارائه خدمات به این افراد تلاش نماید. همزمان با تامین محیطی ایمن و کارا برای این افرادمعماری و شهرسازی به عنوان ابزارهای تامین کیفیت محیط انسانساخت در راستای بهبود کیفیت زیست و تامین رفاه کلیه گروههایاجتماعی(سنی، جنسی، حرکتی و ...) میتوانند به عنوان مکمل فرآیند درمان و آموزش افراد و بیماران با نیازهای خاص(به طور خاص در این پژوهش کودکان 2 تا 10 ساله مبتلا به اتیسم) عمل نماید. پژوهش حاضر با پیشفرض قرارد دادن این اصل(تامین کیفیتهای مورد نیاز در راستای نیازهای کودکان مبتلا به اتیسم در راستای رفع مشکلات و ارتقای عملکرد آموزش و درمان با استفاده از کیفیتهای محیطی وکالبدی) تلاش نموده است نسبت به نیازهای کودکان اتیسم را شناسایی کند و با توجه به این اصول اقدام به تدوین اصول طراحی فضاهای آموزش مورد نیاز آنها نماید. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و دادههای پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی و مصاحبه به دست آمده است. نتایج نشان میدهد فضاهای آموزشی و توان بخشی برای کودکان اوتیسم باید دارای پتانسیل- های لازم بر پایه شناخت ویژگیهای روحی، روانی و رشد آنها بوده و از فضاهای متنوعی با فابلیت تغییر برخوردار باشد و استفاده از نورغیرمستقیم ،رنگهای ملایم و شکل های متنوع بدون تکرار در طراحی فضاهای داخلی و خارجی برای آرامش ذهن کودک اوتیسم ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، معماری ، فضای آموزشی