اثرات بی تمرینی به دنبال تمرینات مختلف

زمینه و هدف: بی تمرینی و کاهش آمادگی می تواند بر اثر عواملی از جمله، شرایط اجتماعی حاکم بر جوامع امروزی که افراد را به سوی کم تحرکی سوق داده، قطع تمرین، آسیب دیدگی، فرایند سالمندی و ... باشد؛ عدم تعادل دریافت و مصرف انرژی که بر اثر بی تمرینی و بی تحرکی صورت می گیرد، با افزایش وزن و چاقی افراد همراه است که اثرات متفاوتی بر بسیاری عوامل دارد. در این مرور، اثرات بی تمرینی بر ساختارها، پارامترها، سازگاری ها،عوامل بیماری ها و کیفیت زندگی به دنبال تمرینات مختلف اعم از هوازی، مقاومتی، استقامتی، سرعتی و ... بحث و بررسی شده است. روش کار: با جستجوی مقالات مرتبط منتشر شده در بانک های اطلاعاتی معتبر نظیر: PubMed ، Springer ، Elsevier ، SID و Science Direct با کلید واژه های استاندارد و براساس معیارهای تحقیق، تعداد 30 مقاله بعنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند. یافته ها: تفاوت های زیادی میان مقالات از نظر متدولوژی، شاخص های مورد ارزیابی، تعداد نمونه، روش اجرا و غیره مشاهده گردید. تعدادی از مقالات که اثر تمرینات هوازی را بر مواردی از جمله: AST ( آسپارتات آمینوترانسفراز)، فشار خون استراحت، ساختار و عملکرد بطن چپ قلب، سطوح آنزیم های کبدی و سطوح LDL و HDL و غیره را سنجیده بودند، به اثرات مثبت این تمرینات و اثر منفی بی تمرینی متعاقب آن اشاره کرده بودند. اما در این بین، مورد متناقض از پایداری اثر تمرین در دوره بی تمرینی نیز وجود داشت که می توان به پایداری اثر تمرین هوازی بر زیرساختارها و استحکام استخوان در دوره بی تمرینی اشاره کرد. تمرین مقاومتی نیز با کاهش سطوح عامل خطرزای قلبی عروقی، نقشی موثر در ارتقای وضعیت سلامتی افراد داشته در حالی که افزایش این شاخص ها به دنبال بی تمرینی، دستاوردهای مطلوب تمرین را از بین می برد. نتیجه گیری : مرور حاضر مشخص می کند که دستاوردهای مفید ناشی از تمرین، با بی تمرینی از بین می رود از این رو، لزوم تداوم تمرینات برای حفظ آثار تمرینی را بیش از پیش بازگو می کند.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، بی تمرینی ، تمرین مقاومتی ، سازگاری