اثر دو هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و دو هفته بی تمرینی پس از آن، بر قدرت و استقامت عضلانی مردان جوان سالم

محدودیت جریان خون (BFR: Blood Flow Restriction)، یک روش جانبی در اجرای تمرینات ورزشی مثل، پیاده روی، دوچرخه سواری، دویدن و تمرین مقاومتی می باشد (10). از آنجا که بی تمرینی باعث کاهش قابلیت های کسب شده می شود (7)، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی همراه و بدون محدودیت جریان خون و اثر دو هفته بی تمرینی بر قدرت و استقامت عضله دو سر بازو می باشد. روش شناسی: در این پژوهش 16 مرد جوان سالم بدون سابقه تمرین مقاومتی به دو گروه تمرین سنتی پر شدت (HR-non BFR) و تمرین مقاومتی کم شدت با محدودیت جریان خون (LR-BFR)، تقسیم شدند. آزمودنی ها دارای میانگین سن 3 / 2 ± 89 / 23 ، میانگین قد 20 / 4 ±176 و میانگین وزنی 80 / 4 ± 70 / بودند. تمرینات در گروه LR-BFR با شدت 20% یک تکرار بیشینه، 20 تکرار، در 3 سنت و در گروه HR-non BFR با شدت 80-70% درصد یک تکرار بیشینه و با تعداد تکرار 12-8 تکرار در 3 ست به مدت 2 هفته و برای 6 روز در هفته اجرا شد. برای بررسی داده ها از آزمون تحلیل واریانس یه راهه و در صورت معنی داری از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. همچنین برای مقایسه ی تغییرات پس از 2 هفته تمرین و 2 هفته بی تمرینی در بین گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج حاکی از افزایش معنی دار قدرت و استقامت در هر دو گروه بود. افزایش قدرت و استقامت در گروه BFR به طور معنی داری بیشتر از گروه دیگر بود. کاهش قدرت در اثر بی تمرینی در گروه BFR معنی دار و در گروه دیگر غیر معنی دار بود. اما استقامت در هر دو گروه کاهش معنی داری داشت. بین دو گروه در میزان کاهش استقامت عضله دو سر بازویی تفاوت بود و کاهش در گروه تمرین غیر انسدادی به حدی بود که به مرحله پیش از تمرین بازگشت. نتیجه گیری: احتمالا دلیل تفاوت معنی داری در افزایش قدرت و استقامت در دو گروه به تفاوت مسیرهای منجر به سازگاری در این دو نوع تمرین باز می گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون ، بی تمرینی ، قدرت ، استقامت عضلانی