نقش مدیریت زمان در یادگیری و بهبود سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان جنوبی

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش مدیریت زمان در یادگیری و بهبود سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان جنوبی بود. روش تحقیق توصیفی همبستگی و جامعه آماری پژوهش را کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان جنوبی به تعداد 115 تشکیل می دهد. نمونه نیز به دلیل محدود بودن جامعه آماری به صورت تمام شمار انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های استاندارد مدیریت زمان کافمن ( 1999 )، یادگیری سازمانی چیوا و همکاران ( 2005 ) و بهبود سازمانی عطافر و صالح نیا ( 1388 ) بود. به منظور تعیین روایی محتوی و صوری از نظرات 10 تا اساتید مدیریت ورزش استفاده گردید و پایایی نیز در یک مطالعه مقدماتی بر روی 30 نفر از اعضای نمونه به ترتیب ضریب آلفای کرونباخ 0/85، 0/078 و 0/89 بدست آمد به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی ( میانگین، انحراف معیار و واریانس ) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون آماری و آزمون کولموگروف اسمیرنوف) با نرم افزار اس. پی. اس. اس استفاده گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد بین مدیریت زمان با یادگیری سازمانی و بهبود سازمانی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین متغیر مدیریت زمان به ترتیب 58 و 26 درصد تغییرات واریانس متغیرهای یادگیری سازمانی و بهبود سازمانی را تبیین می نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، بهبود سازمانی ، یادگیری سازمانی