بررسی روش های تدریس پویا در آموزش محتوای دینی و قرآن ابتدایی

حاکمیت قرآن و معارف دینی بر بینش ها، نگرش ها و رفتارهای فردی و اجتماعی انسان، از صدر اسلام تاکنون مورد توجه مسلمانان و اندیشه وران اسلامی بوده است. بی شک این مهم جز در سایه نظام آموزشی و تعلیم و تربیت صحیح دست یافتنی نیست؛ چرا که شکوفایی استعدادها و ارزش های والای انسانی، مبتنی بر روش های صحیح تربیتی است و انسان شدن انسان و وصول او به کمال نهایی موهون آموزش و تربیت درست و روشمند است. از آنجا که با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، توجه به تعلیمات دینی و آموزش قرآن کودکان در سطح مفاهیم، حفظ و تلاوت، با طرح های قرآنی، سامان دهی مدارس قرآنی، جذب نیروهای متخصص، تلفیق روش های نوین آموزش و بهره گیری از تجارب تدریس معلمان، از رشد فزاینده ای برخوردار شده است، در این نوشتار کوشش شده است با هدف ارتقای کیفیت آموزش محتوای دینی و قرآن ابتدایی و آشنایی معلمان با الگوهای تدریس موثر، در توسعه دانش موضوعی- تربیتی و پیشرفت مهارت های آموزش معارف دینی گام بردارد. نگرش در منابع متعدد نشان می دهد که روش های اکتشافی، بحث گروهی، ایفای نقش، قاعده گویی، تسلط آموزی و گام به گام، از جمله شیوه های تدریس موثر در آموزش محتوای دینی و قرآن ابتدایی است که در این مجال با روش تحقیق کتابخانه ای و ابزار فیش برداری در گردآوری اطلاعات آمده است.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس ، دانش موضوعی – تربیتی ، تعلیمات دینی ، قرآن کریم