سنتز نانو پروس سیلیکاتی SBA-15 و عاملدار کردن آن با لیگاند گوگردی جهت حذف جیوه از محیط های آبی

این مقاله به بررسی کاربرد فناوری نانو در تصفیه آب می پردازد. گروهی از جاذب های سیلیکاتی میان حفره تحت عنوان SBA-15 که مساحت سطح بالایی دارند، با اصلاح برخی از گروه های عاملی سطحی توسط گروه های تیول و ایجاد گونه اصلاح شده SH-SBA-15، به ظرفیت جذب بالاتری برای جذب فلزات سنگین دست پیدا می کنند. در این پژوهش به سنتز نانو متخلخل اصلاح شده با گروه عاملی تیول SH-SBA-15 و بررسی ظرفیت جذب یون های جیوه با استفاده از نانو حفره سیلیکاتی مذکور از محیط آبی پرداخته شد. اثر چند متغیر از قبیل غلظت، دز و زمان ماند مطالعه شدند. ظرفیت جذب، و خصوصیات ترکیبی پیوند در شرایط تعادل با استفاده از مدل های جذب شامل Freundlich، Langmuir و ایزوترم های BET تعیین شدند. در نهایت مشخص شد که زمان تعادل برای جاذب SH-SBA-15 حدود 60 دقیقه می باشد. مطالعات جذب نشان داد ایزوترم جذب جیوه از معادله فروندلیچ تبعیت می کند.

کلیدواژه ها:

نانو فناوری ، آلودگی آب ، نانوپروس سیلیکاتی SBA-15 ، جیوه ، فلزات سنگین