بررسی اثر بیوفیلترها بر کاهش آلودگی نیترات در پساب های کشاورزی

در دهه های اخیر رشد فزاینده جمعیت موجب شدت گرفتن تولید محصولات کشاورزی شده که این خود باعث افزایش جریان طبیعی نیتروژن به منابع پذیرنده آب گردیده است. نیترات رایج ترین شکل نیتروژن در خاک است که سریع از خاک شسته و همراه پساب به منابع آب وارد می شود. نیترات باعث بسیاری از بیماری ها از جمله مشکلات گوارشی در بزرگسالان و کبودی یا مرگ سلولی در اطفال می گردد. نیترات به عنوان آلاینده اولیه منتقل شده از طریق زهکش های زیرسطحی شناخته می شود و مطالعات زیادی برای حذف آن بخصوص از طریق اضافه کردن منبع کربن و بالابردن سرعت نیترات زدایی انجام شده است، به این منابع کربنی بیوفیلتر و به این فرآیند بیوفیلتراسیون گویند. ساختارهای سازه ای رایج بیوفیلترها شامل دیوار، بستر و لایه های نیترات زدا می باشد. از مهمترین عوامل در انتخاب بیوفیلترها طول عمر و توانایی آنها در حذف نیترات می باشد. روش های رایج اندازه گیری فرآیند نیترات زدایی شامل اندازه گیری مستقیم غلظت نیتروژن و یا اندازه گیری میزان جوامع باکتریایی نیترات زدا با تکنیک مهار استیلن هستند. در این پروژهش بررسی بیوفیلترها در سه بخش: ساختارهای سازهای، جوامع باکتریایی و طول عمر بیوفیلترها مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نیترات زدایی ، زهاب ، بیوفیلتراسیون ، طول عمر ، ساختارهای سازه ای ، جوامع باکتریایی ، تکنیک مهار استیلن