تعیین حساسیت فیزیکی نوار ساحلی شهرستان لنگرود براساس شاخص حساسیت زیست محیطی (ESI)

نوار ساحلی منطقه ای مشترک مابین خشکی و در یا محسوب می شود که دارای زیستگاه ها و آبزیان حساس، منابع معدنی و تفرجگاهی قابل ملاحظه ای بوده و پشتوانه بسیار مهمی برای فعالیتهای معیشتی، شیلات و صنایع حمل به شمار می آیند. از عوامل مهم و آلوده کننده اکوسیستم های دریایی که تاثیرات منفی زیادی برجای می گذارد، نشت نفت می باشد. لکه های نفتی که در پی نشت نفت ایجاد می شوند توانایی ورود و نشت بر روی نوار ساحلی و اکوسیستم های ساحلی را دارند. از شاخص های مهم جهت ارزیابی منطقه ساحلی نسبت به نشت نفت شاخص ESI می باشد که وضعیتی از منابع ساحلی که نسبت به نشت نفت احتمالی دارای حساسیت بالا می باشند ارایه می دهد. منطقه مورد مطالعه در این پژوهش نوار ساحلی شهرستان لنگرود در استان گیلان و جنوب دریای خزر می باشد. جمع آوری داده های پایه، برای نقشه سازی منابع فیزیکی با پیمایش کرانه ساحلی و نقطه برداری با دستگاه GPS صورت گرفت. با بررسی نتایج بدست آمده از این پژوهش در طی مطالعات میدانی، جمع آوری اطلاعات و نقشه سازی نشان داده شد که در نوار ساحلی شهرستان لنگرود، 3 رتبه مورد شناسایی قرار گرفت، که عبارتند از: 3A،6B ، 8C. از لحاظ میزان حساسیت رتبه های شناسایی شده در منطقه ساحلی یک رتبه با حساسیت پایین 3A، یک رتبه با حساسیت متوسط 6B و از سواحل با حساسیت بالا یک رتبه8C شناسایی شد. رتبه 3A با حساسیت پایین بیش از 96% نوار ساحلی را پوشش داده است. در رده دوم رتبه 8C با حساسیت بالا با 3% قرار دارد. به عبارتی منطقه ساحلی شهرستان لنگرود از لحاظ میزان حساسیت دارای حساسیت پایین می باشد لذا مناطقی با حساسیت بالانسبت به نشت نفت نیز شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

شاخص حساسیت زیست محیطی ESI ، سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS ، نشت نفت ، نوار ساحلی ، شهرستان لنگرود