طراحی و احیاء کالبدی - اجتماعی روستا بر اساس معماری بومی

روتاستاهای ایران بر پایه مساعدت عوامل طبیعی، در دوره ای طولانی و در مکان هایی خاص استقرار یافته است. شیوه خاص تعامل میان کالبد و بستر محیطی روستاها، موجد ساخت ارگانیک و خود یافته است. به عبارت دیگر سکونتگاه های روستایی ایران به تبع تنوع عوامل محیطی و تاثیرگذاری نیروهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی به صورت متنوع شکل یافته و به تدریج چهره امروزین خود را یافته اند. اما طی چند دهه اخیر، بافتهای روستایی کشور، دستخوش دگرگونی های فراوانی شده اند. مهمترین رخداد اخیر تخلیه روستاها از سکنه است. عدم انطباق نیازمندی ساکنین روستاها با امکانات موجود علیرغم گسترش زیرساخت ها و ارایه خدمات زیربنایی به روستاها، مداخله بی رویه و ناصحیح در بافت ها، کیفیت سطح زندگی و احساس تعلق به محیط را کاهش داده است. در این پژوهش سعی گردیده تا با پاسخگویی به دو پرسش زیر، راهکارهای مناسبی جهت طراحی و احیاء کالبدی - اجتماعی روستا به دست آید. دخالت طراحانه معماران در روستاها تا کنون چه بازتابی را در بر داشته است؟ و برای دستیابی به الگوهای بومی در طراحی از چه منابعی می توان الهام گرفت؟

کلیدواژه ها:

روستا ، کالبد ، احیاء ، معماری بومی