الگوی مطلوب توسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی در برنامه ریزی های کلان کشور با تاکید بر برنامه پنجم توسعه اقتصادی فرهنگی و اجتماعی

توسعه روستایی فرآیندی جامع و چند بعدی است و زمانی تحقق مییابد که به ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، نهادی و کالبدی - محیطی آن توجه لازم صورت پذیرد، امری که در نظام برنامه ریزی کشور توجه چندانی به آن نشده است. حاکمیت نگاه بخشی در فرآیند برنامه ریزی کشور و فقدان دید کل نگر سبب شده تا هر بخش به صورت مجزا مورد توجه قرار گیرند. عدم تعادل و افزایش شکاف بین روستاها و شهرها، ضعف دسترسی سکونتگاههای روستایی به خدمات زیربنایی و رفاهی و ... از جمله چالشهایی است که سکونتگاههای روستایی بویژه از بعد کالبدی با آنها رو به رو هستند. این مقاله با استفاده از روش تحقیق کیفی به دنبال تدوین الگوی مناسب توسعه کالبدی سکونتگاههای روستایی و راهکارهای دستیابی به آن در برنامه پنجم کشور است. نتایج تحقیق انجام گرفته نشان می دهند که بهترین الگو، رویکرد یکپارچه به توسعه سرزمین بر بستر توسعه پایدار است.