اثر استرس شغلی بر رفتار ضد تولید با میانجی گری عواطف شغلی: مورد مطالعه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خوزستان

مهم ترین شاخص کارآمدی نیروی انسانی سازمانها، عملکرد شغلی آن هاست. در ابتدا عملکرد شغلی را تنها عملکرد وظیفهای یا مجموعه وظایفی که در شرح شغل افراد آمده بود، تعریف میکردند. اخیرا روانشناسان متوجه شدند که علاوه بر عملکرد وظیفهای، رفتارهای فرانقشی نیز وجود دارند که گرچه در شرح شغل کارکنان نیامده اما انجام آن ها میتواند بر موفقیت یا عدم موفقیت سازمان تاثیرگذار باشد. رفتارهای فرانقشی به دو صورت مثبت و منفی هستند. رفتارهای فرانقشی منفی را رفتارهای ضدتولید مینامند (سوادکوهی، 1394). رفتارهای ضدتولید روی بهزیستی کارکنان و سازمان اثر منفی دارند. عواملی بر روی این رفتارها تاثیر دارند از جمله استرس شغلی در اثر شرایط سخت کاری بوجود می آید که در کاهش بهره وری، انگیزه ها و میزان بالای آن منجر به قصد ترک از کار و رفتارهای ضد تولید گردد ( اگوو و آسوگوا ،2018؛ تسایوسیس ،2007). استرس شغلی علاوه بر این که به طور مستقیم بر ارتکاب رفتارهای ضد تولید تاثیر دارد از طریق یک مکانیسم میانجی نیز عمل می کند بنام عواطف شغلی. مطابق با مدل رفتار هیجان مدار رفتار ارادی کار( اسپکتور و فاکس 2002) استرس های شغلی از طریق عواطف مرتیط با شغل انگیزه ارتکاب رفتارهای ضد تولید را در کارکنان بر می انگیزند( بیرمکومبه ،2012). گرچه این مکانیسم میانجی در تحقیقات پیشین مورد بررسی قرار گرفته اما در حوزه ورزش و روی جامعه کارکنان سازمانهای تربیت بدنی تا کنون این امر مورد بررسی قرارا نگرفته از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر اثر استرس شغلی بر رفتارهای ضد تولید با میانجی گری عواطف شغلی بود.