بررسی تاثیر ولتامتریسیکلی بر مقاومت به خوردگی فولاد زنگنزن دوفازی UNS S31803 حساس شده با استفاده از آنالیز موت شاتکی

فولادهای زنگ نزن دوفازی به دلیل تشکیل لایه پسیو و میکروساختار متشکل از آستنیت و فریت از مقاومت به خوردگی بالا و خواص مکانیکی مطلوبی برخوردار بوده که موجب کاربرد گسترده آنها در صنایع نفت و گاز و تاسیسات فراساحلی شده است. عملیات حرارتی و جوشکاری غیراصولی این دسته از فولادهای زنگ نزن منجر به نوعی از خوردگی موضعی تحت عنوان خوردگی بین دانه ای می شود. در این پژوهش، با استفاده از آزمون های اچ الکتروشیمیایی، راکتیواسیون پتانسیودینامیک الکتروشیمیایی دوحلقه، پراش اشعه ایکس، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و آنالیز موت شاتکی به بررسی تاثیر عملیات حرارتی حساس شدن، زبری سطح و تعداد سیکل های ولتامتری سیکلی بر روی خواص لایه پسیو پرداخته شده است. نتایج حاکی از افزایش درجه حساس شدن نمونه ها با افزایش زمان عملیات حرارتی بوده که به دلیل تشکیل فازهای مخرب می باشد. نتایج آنالیز موت شاتکی نشان داد که با افزایش درجه حساس شدن، دانسیته عیوب در لایه پسیو به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. همچنین، افزایش تعداد سیکل های ولتامتری سیکلی و کاهش زبری سطح، تاثیر سودمندی بر کاهش دانسیته حامل های بار در لایه پسیو و درنتیجه افزایش مقاومت به خوردگی دارد.

کلیدواژه ها:

فولاد زنگ نزن دوفازی ، خوردگی بین دانه ای ، آنالیز موت شاتکی ، ولتامتری سیکلی ، زبری سطح