بررسی تاثیر معماری سبز بر پایداری ساختمان

زندگی انسان با گذشت زمان هر چه بیشتر از طبیعت فاصله گرفت تا جایی که دید او به طبیعت صرفا به عنوانمنبع تولید انرژی مبدل شد. معماری پایدار یا معماری سبز پدیده ای است که اکنون در بیشتر کشورهای جهانتوسعه یافته و توسط بسیاری از معماران و فعالان محیط زیست با دیدگاه های متفاوت به آن توجه می شود.این معماری برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار که برای نخستین بار در سال 1986 توسط کمیته جهانی گسترشمحیط زیست مطرح شد می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشردر جهان کنونی است و طراحی سبز دارای یک مفهوم کلی در مبحث طراحی است که از اواخر دهه 80 ظهورکرد و در این میان بام سبز که از فناوریهای زیست محیطی است و در سالهای اخیر به دلیل صنعتی شدن زندگیبشر در بسیاری از کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته است مطرح می شود که مناسب برای ساختمانهایمسکونی و اداری و مراکز و نواحی شهری می باشد و می تواند پاسخگوی بخشی از نیاز همیشگی انسان به صورتنوین باشند افزایش دما در کره ی زمین سوراخ شدن لایه اوزن, افزایش الودگی محیط زیست و نابودی گونه هایزیستی موجب شدند تا ضرورت بوم شناسی و رعایت ملاحضات زیست محیطی را برای آینده قابل پیش بینیکنند. معماری سبز تلاش دارد تا تعداد منابعی که در ساخت، بهره برداری و اداره ساختمان مصرف میشود بهحداقل رساند و نیز آسیبی که به واسطه انتشار، آلودگی و اتلاف اجزای ساختمان به محیط زیست وارد می شودمحدود سازد.نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از نقش محوری اساسی طراحی در خلق معماری پایدار است، یعنی ساختاردرست و دقیق طراحی نه تنها خودش پایداری محور است بلکه بستر تحقق پایداری در معماری بومی به مدداین ساختار فراهم شده است .در این مقاله به روش منطق اجرایی قیاسی و توصیفی و با استفاده از مطالعاتکتابخانه ای پس از شناخت اصول و اهداف معماری سبز به بررسی نمونه های اجرا شده از آن در جهان و شناختاستراتژی های به کار رفته در آنها جهت کاهش آسیب رسانی به طبیعت و تامین آسایش حرارت محیطی پرداختهشده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سبز ، ساختمان