جایگاه اخلاق در توسعه پایدار: مطالعه عدالت درون نسلی و بین نسلی

رویکردهای مختلفی نسبت به جایابی مفهوم اخلاق در فرآیند توسعه پایدار وجود دارد. برخی توسعه پایدار را متهم به خلط معنایی مفهوم فنی توسعه با الزامات اخلاقی نموده اند. هدف مطالعه حاضر که با روش اسنادی انجام شده است، روشن نمودن مسیله و نیز یافتن جایگاهی مناسب برای مفهوم اخلاق در فرآیند توسعه پایدار می باشد. ازین رو بر یکی از مهم ترین شاخصه های اخلاق یعنی عدالت اجتماعی تمرکز شده است. به منظور دقیق تر نمودن بحث سراغ مفهوم برابری به عنوان یکی از مولفه های عدالت اجتماعی رفتیمتا منطق رابطهی می ان عدالت درون نسلی و بین نسلی به عنوان مفاهیم اخلاقی پرکاربرد در توسعه پایدار مورد واکاوی دقیق قرار گیرد. بررسی ها حاکی از آن است که برقراری عدالت بین نسلی در فرآیند توسعه پایدار به بهای چشم پوشی از عدالت درون نسلی اقدامی ناکارآمد و مغایر با اهداف درونی توسعه پایدار می باشد. از طرفیبحث ها نشان داد که قطعا نمی توانیم نسبت به آینده نسل های پس از خود در برخورداری برابر از منابع طبیعی، اکوسیستم سالم و رفاه اجتماعی بی تفاوت باشیم. ازین رو بجای پیگیری عدالت مطلق که خود عین بی عدالتی است، بایستی به دنبال عدالت عملی در مناسبات میان جوامع و نسل ها، در قالب توسعه پایدار بود.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، توسعه پایدار ، عدالت درون نسلی ، عدالت بین نسلی