بررسی تعارضات ناشی از قراردادهای مسولیت مدنی

هنگامی که دادگاه های یک کشور با رابطه ای حقوقی که در آن یک عنصر خارجی وجود دارد، مواجه می شوند موضوعتعارض قوانین مطرح می شود، یعنی دادگاه باید تصمیم بگیرد که از میان قوانین مطرح و مربوطه کدامیک بر آن رابطهحاکم یا قابل اعمال خواهد بود. در حال یکه این موضوع معمولا در سیستم های حقوقی عرفی به عنوان یک رشتهحقوقی مستقل به حساب می آید، در سایر سیستم های حقوقی، بویژه در سیستم های حقوقی نوشته، قسمتی از موضوعاتحقوق بی نالملل خصوصی است. به هرحال هر دو عنوان تعارض قوانین و حقوق بین الملل خصوصی اسم هایبی مسمایی هستند و با معنایی که از آنها مورد نظر است تطبیق نمی کنند. اما هر دو عنوان، مجموع های از قواعد حقوقیملی هستند که برای اعمال و پاسخگویی به روابط حقوقی دارای عنصر خارجی، وضع و ایجاد گردیده اند. ر اتحادیهاروپا با وجود وضع مقرره رم 2 ناظر بر تعهدات غیرقراردادی، نسبت به تعیین دادگاه صالح در این نوع دعاوی سکوتشده است. اما مقرره بروکسل 1 در کنار صلاحیت دادگاه محل اقامت خوانده، دادگاه محل وقوع حادثه، دادگاه محلاقامت بیمه گذار، و دادگاه محل اقامت مصرف کننده را نیز صالح برای رسیدگی می داند. در حقوق ایران این پرسشمطرح می شود که در تعهدات غیرقراردادی در مواردی که خوانده اقامتگاه، محل سکونت و یا مال غیرمنقول در ایرانندارد، آیا تنها دادگاه محل اقامت خواهان دارای صلاحیت رسیدگی به دعوی خواهد بود، یا دادگاه محل بروز خسارتو یا دادگاه محل وقوع حادثه هم به عنوان دادگا ههای دیگر دارای صلاحیت برای رسیدگی اند. در این پایا ننامه به بررسیمعیارهای تعیین صلاحیت دادگاه در حقوق ایران و اتحادیه اروپا درباره تعهدات غیرقراردادی خواهیم پرداخت تاناکارآمدی ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی و ماده 971 قانون مدنی را در رسیدگی به دعاوی موضوع پرسش هایپیش گفته ارایه نماییم.

کلیدواژه ها:

تعهدات ، مسیولیت مدنی ، تعهدات غیر قراردادی ، جبران خسارت ، تعارضات و اختلافات