بررسی آرایه تشخیص در قصاید سنایی

در کتاب ها و فرهنگ های ادبی، از تشخیص به عنوان گونه ای ازآرایه های ادبی سخن رفته است. دراصطلاح بیان، تشخیص یا آدمگونگی آن است که گوینده عناصر بیجان یاامور ذهنی رابه رفتاری آدمی وار بیاراید.بررسی قصاید سنایی به عنوان نخستین شاعر عارف –که اولین وتازه ترین تصویر پردازی های عرفانی را رقم زده است– گامیارزشمند درجهت درک شیوه بیان حالات عرفانی به ما ارایه می کند و این شاعر توانا در به کارگیری این صنعت، نهایت مهارت و چیرهدستی را از خود نشان داده است.دراین مقاله، سعی شده است به مساله بررسی و شناخت آرایه تشخیص و پویایی تصویرهای خیالی در قصاید سنایی پرداختهشود و به این نتایج می رسیم که آرایه تشخیص در قصاید سنایی با آرایه تشبیه همراه است و از میان پدیده های طبیعت، زمین، آسمانو از میان مفاهیم انتزاعی، دل و عقل، روح و ... دارای موارد آرایه تشخیص هستند.

کلیدواژه ها:

تشخیص ، سنایی ، قصیده ، عرفان