رابطه کارآمدی مربی گری و انسجام گروهی در تیم های والیبال لیگ برتر ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی در تیمهای والیبال لیگ برتر مردان ایران و پیش بینی انسجام گروهی بر اساس ابعاد کارآمدی مربی است.آزمودنیهای پژوهش حاضر 123 نفر از والیبالیست های نخبه لیگ برتر ایران بودند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه پنج ارزشی کارآمدی مربی )میر و همکاران، (2005 و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، (1985 بود. همچنین از معادله (tonsing- vargas) برای بررسی همبستگی گروهی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از ضریب پیرسون و مدل رگرسیون خطی چندمتغیری استفاده شد .(α≤0/05) نتایج پژوهش نشان داد بازیکنان کارآمدی مربی و انسجام گروهی تیم های خود را به ترتیب در حدود 76 و 68/6 درصد میدانند. همچنین از میان ابعاد کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی، تنها بین ابعاد کارآمدی شخصیت سازی و جاذبه گروهی فردی - اجتماعی رابطه معنی دار وجود ندارد .(P> 0/162) نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد ابعاد کارآمدی مربی گری میتواند انسجام گروهی تیم های والیبال را پیش بینی کند (P<0/001) و کارآمدی انگیزشی (β=0/382)، کارآمدی تاکتیکی (β=0/839)، کارآمدی تکنیکی (β=-0/453) و کارآمدی شخصیت دهی (β=-0/269) پیش بینی کننده های مهم انسجام گروهی تیمها هستند؛ بنابراین پیشنهاد میشود مدیران تیمها به منظور دست یابی به انسجام تیمی بهتر به شاخصهای کارآمدی مربیان تیمهای خود توجه ویژه ای داشته باشند و برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.

کلیدواژه ها:

کارآمدی ، انسجام گروهی ، مربی گری