رابطه هوش هیجانی و کارآمدی مربیگری مربیان ورزش

هدف کلی تحقیق حاضر تعیین رابطه بین کارآمدی مربیگری 4 و هوش هیجانی 5 مربیان ورزش دانشگاه هاست. بدین منظور 120 مربی زن و مرد، به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب وپرسشنامه های هوش هیجان ی (سیبریاشر ینگ، 1986 ) و کارآمد ی مربی گری (فیلتز وهمکارانش، 1999 ) را تکمیل کردند. داده ها ب ا است فاده از آزمون های آماری توصیفی واستنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره ) و به وس یلهSPSS16در سطح معنی داری0/05 تجزیه و تحلیل شدند. آزمون فرضیه ها نشان داد که مقیاس و خرده مقیاس های متغیر هوش هیجانی مربیان با مقیاس و خردهمقیاسها ی متغیرکارآمدی مربیگری در ارتباطاند. همچنین میزان هوش هیجانی مربیان پیش بین مناسبی برای کارآمدی مربیگری آنها محسوب میشود. در نهایت مشخص شد مربیانی که هوش هیجانی بالاتری دارند، از کارآمدی مربیگری بیشتری نیز برخوردارند؛ بنابراین توصیه میشود رابطه علی هوش هیجانی به عنوان متغیری موثر بر کارآمدی مربیگری مطالعه شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، کارآمدی مربیگری ، انگیزه ، استراتژی بازی ، تکنیک آموزشی ، شخصیت سازی