نقد و بررسی کتاب تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران تالیف دکتر یحیی فوزی

با توجه به اینکه در دهه چهارم انقلاب قرار داریم و بیش از عمر یک نسل از این حرکت سترگ پشت سر گذاشته ایم در طول این مدت شاهد فراز و فرودهای بسیاری در سیر پدیده ها و روند تحولات انقلاب بودهایم هرکدام از این پدیده ها و رویدادها خود جشنوارهای از تحولات ناب را جهت وارسی و واکاوی علمی بر جامعه علمی- پژوهشی کشور عرضه نموده، بطوریکه باز شدن هر پیچ از کلاف انقلاب صفحه جدیدی از تحولات گوناگون انقلاب را عرضه می نماید، در مقابل، آفرینش، ارزش سنجی و انجام پژوهشی های جدی در این راستا با کمبود ها و کاستی ها و عدم فراوانی و تنوع موضوع مواجه می باشد و فقر پژوهشی مشهود میباشد. این مساله از جمله آفتهای نظام پژوهشی کشور نیز میباشد.عدم خوانش جدید از تحولات مستحدثه، خود میتواند اشاعه دهنده بیماریهای مسری اجتماعی چون: تکرار تاریخ و اشتباهات آن، عدم توانایی در جلوگیری از حوادث مشابه و عدم عبرت گیری و درس آموزی از متن حوادث و تحولات می باشد. این مسیله موجب میگردد با عدم درک درست از آنچه گذشت تصویری روشن از چشم انداز آینده نداشته باشیم و لغزان و لرزان بر روی یک پا در مسیر توسعه و ترقی گام برداریم که نتیجه ناگفته پیداست. شاید چشم انتظار دیگری هستیم که به تحلیل و پژوهش در خصوص مسایل ما بپردازند و ما همچنانمقلد و مصرف کننده آن تولیدات باشیم. حجم پژوهشهای صورت گرفته در خصوص تحولات این سرزمین به خصوص پس از انقلاب اسلامی، در غرب بسیار بیشتر از آن چیزی است که در داخل انجام گرفته است. در مواردی هم اگر خواستهایم که پژوهشی را بیآغازیم پدیده ها و مسایل را از پشت عینک سیاسی- ایدیولوژیک خویش مشاهده واز اهداف اصلی دورشده ایم. با توجه به آنچه گفته شد این سطور در نظر دارد در دو سطح، محتوایی و ساختاری، به نقد و بررسی کتاب تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی نوشته دکتر یحیی فوزی بپردازد.