ارزیابی توان بوم شناسی به منظور توسعه گردشگری با رویکرد تلفیقی AHP و GIS در محور گردشگری قشلاق سنندج

لازمه گریز از پیامدهای نامطلوب گردشگری و دستیابی به الگوی بهینه توسعه گردشگری، برنامه ریزی زمین و ارزیابی توان بوم شناسی است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و مکان یابی پهنه های مناسب اکوتوریسم در مسیر گردشگری قشلاق سنندج انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی، مطالعات کتابخانه ای، میدانی و همچنین استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS بود. به همین منظور لایه های اطلاعاتی مورد نیاز شامل نقشه های سطوح ارتفاعی، شیب، جهت شیب، پوشش گیاهی، مخاطرات طبیعی، کاربری اراضی و منابع آبی تهیه شدند. متغیرها با استفاده از مدل AHP و بر اساس نظر متخصصین ارزش گذاری شدند. سپس با استفاده از تحلیل گرهای فضایی در محیط GIS خروجی های موردنظر از نقشه های مرجع تهیه و ضمن هم پوشانی این نقشه ها در محیط GIS با استفاده از عملگر جمع جبری، خروجی نهایی پهنه بندی فضایی گردشگری به دست آمد. نتایج در پنج طبقه مطلوبیت محاسبه و نشانداد که حدود 20 درصد از منطقه مناسب قابلیت توسعه گردشگری و حدود % 20 از منطقه قابلیت توسعه به صورتمتوسط با رعایت جوانب بوم شناسی را دارا است. حدود % 33 هم ممنوع بودن توسعه گردشگری منطقه را نشان داد. نتایج این تحقیق را می توان به عنوان شاخصی جهت توسعه کاربری های مناسب و بهینه در چارچوب طرح های اقتصادی در منطقه، مورد استفاده قرار داد

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، سلسله مراتبی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، گردشگری