مروری بر پروتکل های مسیریابی در شبکه های بین خودرویی

در سالهای اخیر افزایش تعداد وسایل نقلیه بر روی جاده و گسترش حوادث جادهای موجب توجه بیشترمحققان به شبکه های بین خودرویی و سیستم حملونقل هوشمند جهت کنترل وضعیت جاده ها شده است. پتانسیل بالای این نوع شبکه ها در بهبود رفاه و امنیت جاده ها و وسایل نقلیه آن را به زمینه ی فعال تحقیقاتی تبدیل کرده است. شبکه های بین خودرویی یکی از انواع شبکه های اقتضایی متحرک میباشند که بدون نیاز به وجود هیچگونه زیرساختی به سرعت قابل تشکیل هستند. سرعت بالای وسایل نقلیه، توپولوژی پویای شبکه و برخی ویژگیهای محیط موجب شده که مسیریابی در شبکه های بین خودرویی به موضوعی چالش برانگیز تبدیل شود. یک پروتکل مسیریابی موثر باعث بهبود بسیاری از فاکتورها مانند بهبود قابلیت اطمینان سیستم و تحویل بسته های داده در کوتاهترین زمان بهخصوص در شرایط اضطراری میشود. در این پزوهش به مقایسه پروتکل های (پی اف کیو- ای اودیوی ،اف بی اف او زدبی آر ، کیو ال ای اودیوی ،دی اس آر ، ای اودیوی)، بیان نقاط قوت و ضعفشان پرداخته شده و سپس با به کارگیری ابزار شبیه سازی به نام ان اس تو عملکرد این پروتکل ها مورد ارزیابی و مقایسه قرارگرفته است. نتایج شبیهسازی ثابت م یکند، پروتکل ترکیبی اف بی اف او زدبی آر نرخ تحویل بسته و تاخیر انتها به انتهای موثر تری نسبت به سایر روش های مورد مقایسه دارد .

کلیدواژه ها:

شبکه های بین خودرویی ، پروتکل مسیریابی ، الگوریتم های زیستی ، کیو-یادگیری ، منطق فازی