معنا شناسى در سطح واژه و جمله

معنا شناسى را مى توان مطالعهء علمى ) معنا ( دانست ، یعنى مطالعه اى که بدون هرگونه پیش داورى یا تعصب صورت بپذیرد و به توصیف پدیده ها در چهار چوب یک نظام بپردازد . این توصیف باید از چنان صراحتى برخوردار باشد که بتوان صحت یا سقم آن را محک زد . آنچه در معنى شناسى ) معنى ( نامیده مى شود مصداقى است که در جهان خارج وجود دارد ، یا مفهومى است که بر حسب مصداقها ، به صورت نوعى تصور در ذهن سخن گویان زبان انباشته شده است . زبان شناسى و معنا شناسى ، اگر چه در مجموعه ى مباحث لغت شناسى و معنا پژوهى ، پیشینه اى بسیار کهن دارند ، اما در هیات یک علم مستقل و نوین ، ساختارهاى آصلى آنها در دوران معاصر ، وبه تبع تکامل رهیافت هاى ادبى و فلسفى شکل گرفته است . در این پژوهش ، توضیحاتى کلى درباره ى خاستگاه و حوزه ى عمل زبان شناسى و معنا شناسى ارایه مى شود . اگر زبان شناسى را مطالعه ى علمى زبان در نظر بگیریم ، مى توانیم از همین الگو استفاده کنیم و بگوییم که معنى شناسى نیز مطالعه ى علمى معنى است .

کلیدواژه ها:

معنا شناسى ، زبان شناسى ، دلالت برون زبانى و درون زبانى ، معناشناسى در رابطه ى واژه و جمله