اسلوب های طنز آفرینی جواد مجابی

طنزپردازان و لطیفه سازان از شیوه های مختلفی برای ایجاد خنده در اثر خود و رساندن مفاهیم اصلی از شیوه های مختلف شوخ طبعی استفاده میکنند؛ زیرا طنزپرداز در تحلیل مشکلات جامعه و تبیین دشواریهای زندگی با یک روش خنده آمیز حقایق را برای جامعه بیان میکند از جمله: مجابی نیز از طنزپردازان ماهری است که جامعه خود را با ایما و اشاره های گوناگون تحت تاثیر قرار میدهد. استفاده از طنزها در روشهای گوناگون بستگی به شرایط خاص و زمان معینی دارد، مجابی درمیان عامه مردم زندگی کرده و با به کار بردن گویشهای محاورهای انتقادهای اجتماعی را با حالت واقع گرایانه در قالب ایما و اشاره ابراز میکند و به نوعی با مردم در تعامل میشود و در برابر مشکلات جامعه احساس مسولیت میکند و در نتیجه با طنز پردازی خود به افراد جامعه آگاهی میبخشد. بیان مطالب طنز گونه از اندیشه های تحول خواهانه آن سر چشمه میگیرد و به نوعی در مفاهیم انتقادی در زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... . در یک چهار چوب مضحک (خنده آور) بیان میشود. در جایگاه اصلی طنز یک انتقاد جدی و حساب شده بیان میگردد و با یک نظر شوخ طبعانه دردهای جامعه در بیشتر زمینه ها (سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... .) تبیین میشود در این مقاله سعی بر این است که اسلوبهای طنز آفرینی، با تکیه بر انواع طنز تفاوت طنز با هزل و گروتسک و هدف و خاستگاه آن بررسی شود.

کلیدواژه ها:

طنز آفرینی ، نظرات متفاوت ، آثار ادبی