از کران توصیف تا بی کران تصویر؛ در دریای اشعار اخوان ثالث

اخوان ثالث، هنرمند کشف نشده ی دنیای شعر، به مثال سهراب سپهری تجربه ی نقاشی روی بوم را نداشته اما با کلمات روی کاغذ تصویرها آفریده است. خروجی هر دو یکی است؛ تصویر، اما آن در شعر و این در بوم و البته در شعر هم. اخوان ثالث، شاعر طبیعت گرای معاصر، برای خلق تصاویر بکر خود از توصیف بیشترین بهره را برده است از این رو اثر هنری او که شاگردی نیمای روشن فکر و مبتکر افق های بدیع را داشته دو وجه تصویرآفرینی و شعرسرایی گرفته است. او ابژه را با ذکر جزییات و جایگزینی دیالوگ به جای مونولوگ و دیگری به جای متکلم وحدگی توصیف و تصویر می کند و شاگردی خود را به اثبات می رساند. در این پژوهش بررسی اشعار اخوان ثالث در سه دیوان از این اوستا، آخرشاهنامه و زمستان در رابطه با این دو وجه صورت گرفته است که نشان داده می شود اخوان سیر صعودی را در راستای گذر از شاعری به هنرمندی از سر گذرانده که این پیشرفت شگرف در سایه ی شاگردی استاد بزرگوار او، نیما یوشیج بوده است.

کلیدواژه ها:

اثر هنری ، توصیف ، تصویر آفرینی ، شعر سرایی ، اخوان ثالث