نقش از خودبیگانگی تحصیلی در پیش بینی گرایش نوجوانان به رفتارهای پرخطر

یکی از انواع مشکلات رفتاری که نوجوانان را تهدید میکند، گرایش به رفتارهای پرخطراست. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش از خودبیگانگی تحصیلی در پیش بینی گرایش نوجوانان به رفتارهای پرخطر انجام گرفت. پژوهش حاضر به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان پسر و دختر دورهی دوم متوسطه مدارس دولتی شهرستان پارس آباد که در سال تحصیلی 1395-96 مشغول به تحصیل بودند تشکیل میدادند. از این جامعه نمونهای به حجم 120 نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه های رفتارهای خطرپذیری محمدی زاده و همکاران (1387) و ازخودبیگانگی تحصیلی دیلون و همکاران (1976) پاسخ دادند. داده ها نیز توسط شاخصهای ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که رفتارپرخطر با از خودبیگانگی و مولفه های آن ارتباط مثبت و معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد31 درصد از کل واریانس رفتارهای پرخطر به وسیله ازخودبیگانگی تحصیلی تبیین میشود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که از خودبیگانگی تحصیلی توانایی پیش بینی گرایش نوجوانان به رفتارهای پرخطر را به صورت معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

ازخودبیگانگی تحصیلی ، رفتارهای پرخطر ، نوجوانان