شناسایی مولفه های معماری تاثیرگذار بر روی کودکان مبتلا به طیف اوتیسم در طراحی مدرسه بیمارستان برای این افراد با رویکرد کنترل و کاهش علایم

اوتیسم یک اختلال فراگیر رشدی است؛ که علایم آن در سه حوضه ی نارسایی در مهارت های اجتماعی، ارتباطی و رفتارهای غیرمعمول و تکراری تقسیم شده است. البته افزون بر این نشانه ها، کودکان اوتیستیک دچار پردازش های حسی غیر طبیعی هستند. تجربه های کلینیکی در ایران نشان دهنده ی افزایش میزان گسترش این اختلال در سال های اخیر است؛ از طرفی به دلیل تاثیرپذیری بیش ازحد افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم از محیط، نباید نقش روانشناسی محیط در کنترل و کاهش علایم این اختلال را نادیده گرفت؛ که با درنظرگرفتن موارد ذکرشده، اهمیت بررسی مولفه های معماری تاثیرگذار بر روی این افراد دوچندان می شود. در این نوشتار راهکارهای طراحی برای فضاهای آموزش کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم مطرح گردیده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی است؛ و روش گردآوری اطلاعات به صورت پیمایشی و کتابخانه ای می باشد. روند مقاله به اینصورت می باشد که ابتدا با معرفی اختلال اوتیسم و علایم آن، به بررسی رابطه ی محیط با این علایم پرداخته خواهد شد و سپس به ارایه ی چکیده ای از مولفه های معماری موثر بر کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم پرداخته شده است؛ و در پایان پژوهش نیز نتایج به صورت فهرستی از پیشنهادهای طراحی که بر روی علایم این کودکان موثر می باشند؛ و در هنگام طراحی فضاهای آموزشی و درمانی برای کودکان اوتیستیک باید در نظر گرفته شوند، ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

کودکان اوتیستیک ، مدرسه بیمارستان ، علایم اختلال طیف اوتیسم ، روانشناسی محیط ، مولفه های معماری تاثیرگذار