ویژگی های یک یادگیرنده مادام العمر و نقش سازنده آموزش و پرورش در ایجاد یک جامعه یادگیرنده با نگاهی به آموزش و پرورش ایران

آموزش و پرورش رسمی تنها قسمتی از زندگی یک فرد را شامل می شود. افراد پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه یا هر محیط رسمی آموزشی دیگر معمولا سرگرم کار و دیگر مسایل زندگی، از آموزش و پرورش رسمی فارغ می شوند و آنچه می آموزند منوط به تجربیاتی جنبی زندگی آنها است. اما زندگی انسان ارزش این را دارد تا از هر لحظه آن به صورتی آگاهانه جهت بالابردن و غنا بخشیدن به زندگی انسانی بهره برد که این ویژگی نیز نیاز به پرورش دارد از طرف دیگر رشد سریع و تغییرات هر روزه عصر حاضر آموزش و پرورش رسمی را ملزم میکند تا بیش از هرچیز دیگر و بیشتر از معمولاتی که مشخص نیست تا چند سال دیگر همچنان بر همین پایه باقی بمانند وقت خود را صرف ایجاد و درونی سازی چنین ویژگی یعنی یادگیرنده مادام العمر بودن و تبدیل آن به یک واقعیت در اذهان افراد جامعه نماید. هدف مقاله حاضر اینست تا نشان دهد که آموزش و پرورش با قرار دادن چه اصولی در سرفصل کار خود می تواند افراد جامعه را تبدیل به یک یادگیرنده مادام العمر کند؛ ویژگی های یک یادگیرنده مادام العمر چیست و چرا آموزش و پرورش ایران در ایجاد این ویژگی دچار ضعف و ناتوانی است

کلیدواژه ها:

یادگیری مادام العمر ، جامعه یادگیرنده ، آموزش و پرورش ، آموزش و پرورش ایران