نظریه های یادگیری و تدریس در آموزش و یادگیری مداوم

یادگیری عبارت است از: کسب دانش، ایجاد نگرش و تغییر نسبتا پایدار در فکر، نگرش و رفتار یا توان فکری، نگرش و رفتاری است که از تجربه درونی و بیرونی ناشی می شود. بازنمایی شده و نمی توان آن را به حالت های موقتی ذهن و بدن مانند آنچه بر اثر توهم، هذیان، بیماری، خستگی، افکار و نگرش های زود گذر یا دارو ایجاد می شود نسبت داد. توانمندی های ما تنها از طریق آموختن بدست نیامده است. برخی از استعداد ها را به ارث می بریم. آن ها مادر زادی یا فطری اند، نه آموختنی. برای نمونه ما، بلعیدن، ترسیدن از صدای بلند یا پلک زدن را، زمانی که جسمی به چشم ما بسیار نزدیک می شود را، نیاموخته ایم. با این حال بیشتر رفتارهای انسانی ارثی نیستند. روش جدید استفاده کودکان از کامپیوتر، تلاش جدی تر آنان برای حل مشکلات، پرسیدن سوالات بهتر، پاسخگویی با روش های منطقی تر یا گوش کردن با دقت بیشتر، ناشی از تجارب یادگیری آنان است. دامنه یادگیری بسیار گسترده تر و شامل رفتارهای آموزشی است. یادگیری در مدرسه و هر جای دیگری که کودک در آن دنیا را تجربه می کند، روی می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، نگرش ، توانمندی ها ، استعداد ، فطری